>>> WOLKENKRABBEL  

STARSTRUCK

Voordat ik tweebander werd, had ik altijd het idee dat je in de Business Class met veel meer interessante en bekende mensen als passagier te maken krijgt dan achterin. Inmiddels ben ik erachter dat dit niet per se zo is, maar dat je wel vaker in de gelegenheid bent om tot een leuk gesprek met deze mensen te komen. En wat bekend- of beroemdheden betreft, vind ik het interessant om te zien of iemand voldoet aan het beeld dat ik heb. Ik ben al meerdere keren aangenaam verrast. Helaas ook wel eens teleurgesteld.
Maar goed, ik had nog maar net mijn tweede streep op de mouw toen ik op mijn hotelkamer in Singapore op de passagierslijst een bekende naam aantrof: Susan Boyle met doorverbinding naar Newcastle.

Ik ben niet snel starstruck, maar deze zingende huisvrouw uit Schotland leek me een ontzettend leuk mens. Snel keek ik nog even het legendarische filmpje van haar auditie bij ‘Britain ’s got talent’ en pinkte een traantje weg toen de onthutste jury een staande ovatie gaf bij het horen van ‘I dreamed a dream’ door deze Schotse Ma Flodder. In gedachten zag ik al een Instagram waardig plaatje voor me van Susan in de Business Class galley geflankeerd door ondergetekende met een gesigneerde cd in haar handen.

In de bus onderweg naar de luchthaven vroeg de SP me of ik de passagierslijst bekeken had en gezien had wie er op 2A zat. “Ja, Susan Boyle” kirde ik.
“Wie is dat?” vroeg mijn C-Class collega, een stoere breedgeschouderde steward. Opgewonden vertelde ik hem over de celebrity die aanstonds haar entree zou maken in mijn werkgebied. “Maarrr” zei de SP, “Susan Boyle lijdt aan een zeldzame vorm van autisme. Ik heb het even op- en uitgezocht en het is belangrijk dat je je bewust bent van je verbale en non-verbale communicatie.” Mijn maat trok een wenkbrauw op en mijn denkbeeldige Instagram post zag er plots heel anders uit.

Even later positioneerde ik me bij deur 11 om de passagiers te verwelkomen. Mijn neutrale ‘welcome on board’ gezicht en -tekst voor Susan waren ready for action. Ik oefende wat op de passagiers die binnenkwamen, tot ik plots een instapkaart onder ogen kreeg met ‘Mrs S Boyle’ erop. Ik keek op in de ogen van een elegante dame. Niet de Susan van Britain’s got talent. Geen ‘I dreamed a dream’, geen Instagram post en zeker geen gesigneerde CD. Dit was gewoon een ‘nametwin’.

Mijn collega proestte het uit. “Jij en de SP hebben nog net geen LOI cursus ‘hoe om te gaan met autisme’ gedownload en nu blijkt het iemand anders te zijn.” Gniffelend maar toch een beetje teleurgesteld begon ik de champagne in te schenken.

 Cora Dessing