Wie ben ik?

Wendy is naast Ledenraadslid ook Communicatie Manager bij de VNC waar ze Hoofd Communicatie Ingrid Brama ondersteunt en/of vervangt.

Wat wilde je vroeger worden?  
Actrice. Maar eenmaal op de Toneelacademie in Maastricht bleek die wereld niet helemaal bij me te passen. Ik vond het leuk maar de podiumdrang - het ‘heilige moeten’ dat noodzakelijk is als je een vak in de kunsten kiest - ontbrak. De liefde voor theater is echter gebleven, ik heb dan ook met veel plezier meegespeeld in de VNC-cabaretvoorstelling Blauwe Plekken. Dat smaakte naar meer…

Hoe kwam je aan boord als cabinepersoneel?  
Na de Toneelacademie en een mislukte poging tot een universitaire studie wist ik het even niet meer. Mijn idee was om een tijdje naar het buitenland te gaan, een kibboets in Israël leek me tof. Maar het was 1990 en de Golfoorlog stond op uitbreken, niet de beste tijd om gezellig in het Midden-Oosten te gaan zitten.  
Mijn moeder kwam toen aanzetten met een vacature voor KLM cabinepersoneel; ‘Dan kan je reizen, verdien je wat geld en kun je rustig bedenken waar je toekomst ligt’. Ik dacht ‘Leuk, maar die keurige KLM? Die willen mij toch niet!’. Ik was een beetje alternatief namelijk, met zwarte kleren en wilde haren, mijn vader noemde me ‘onbeschaamd grenzend aan onbeschaafd’ haha. Ik ging dus vrij onbevangen maar wel netjes in een geleend mantelpak naar de sollicitatie en werd tot mijn stomme verbazing aangenomen. Het is nu 31 jaar later en ik ben nog steeds enórm aan het nadenken wat ik nou eigenlijk wil.  

Wat betekent de VNC voor jou?  
Heel veel, zowel als vertegenwoordiger van mijn beroepsgroep als voor mij persoonlijk. Ik vind het belangrijk dat de VNC een onafhankelijke organisatie is, niet gelieerd aan een politieke of maatschappelijke stroming en niet actief in andere beroepsgroepen. De focus van de bestuursleden ligt uitsluitend op de belangen van cabinepersoneel en alle bestuursleden vliegen zelf ook. Dat vind ik een prettige gedachte, het zijn allemaal ervaringsdeskundigen en alles wat ze afspreken met de werkgever geldt ook voor henzelf. Ik word steeds actiever voor de VNC en leer veel, ook van de andere secties: Transavia, KLC en easyJet. En ik ervaar de voordelen van een team met vaste collega’s, dat ben ik met vliegen natuurlijk helemaal niet gewend. Het tempo en de gedrevenheid bij mijn VNC-collega’s is enorm en de humor en warmte ook, op kantoor is iedereen welkom en is het vaak heel gezellig. Ik voel me er thuis.

Waar maak je je zorgen om en waarom?  
Tendentieuze berichtgeving in de media en het afbrokkelende draagvlak voor luchtvaart in de maatschappij. Ik lees veel en ben redelijk actief op Twitter en het lijkt sommigen echt geen donder te kunnen schelen of KLM failliet zou gaan. Ik heb alle begrip voor zorgen om milieu en klimaat maar het venijn waarmee KLM en Schiphol worden bespuugd en bestreden, is buiten proportie. Net als bij veel andere maatschappelijke discussies zijn feiten niet meer relevant, het gaat om gevoel en beeldvorming. En de politiek gaat erin mee, de achterban moet tevreden gehouden worden. Extreem zorgwekkend.  

Heb je een levensmotto, zo ja welk?  
Levensmotto’s en inspirerende quotes zijn niet erg aan mij besteed vrees ik, het doet me al gauw denken aan tegeltjeswijsheden. Maar ‘Alis Volat Propriis’ heeft me altijd aangesproken, het betekent zoveel als ‘Zij vliegt met eigen vleugels’. Zelfstandigheid, onafhankelijkheid en rationaliteit zijn zaken die mij met de paplepel zijn ingegoten. Ik hecht daar nog altijd veel waarde aan. <<<