>>>>> TEAM ORANGE

 


SINTERKLAAS KAPOENTJE

‘Sinterklaas kapoentje  
 
Gooi wat in mijn schoentje

Gooi wat in mijn laarsje

Dank U Sinterklaasje’

Mijn zoontje Kai zingt het uit volle borst als hij ’s avonds zijn schoen zet. Als iedereen slaapt, zal Sinterklaas komen en er iets lekkers in doen. Maar eigenlijk niet pas wanneer iedereen slaapt. Wanneer Kai slaapt, leg ik een megagroot Surprise ei met een plaatje van Sinterklaas op zijn schoen, want het past er niet eens in. Zijn Sinterklaas, dat ben ik.

Beter verwend dan verwaarloosd
Eerder op het schoolplein ontstaat er onder moeders een gesprek over schoencadeaus . “Voor hoeveel geld doe jij cadeautjes in de schoen?” vraagt de een. “Cadeautjes?” zegt een ander, “hier krijgen ze een chocoladeletter in hun schoen, of een zakje taaitaai en pepernoten. Cadeautjes bewaren we voor pakjesavond.”

“Echt? Ik doe maximaal voor 5 euro. Meer vind ik niet nodig, ze worden op pakjesavond genoeg verwend.” Een andere moeder mengt zich in het gesprek. “Wij doen voor ongeveer 10 tot 15 euro.” “In de schoen?” “Ja, waarom niet? Je hoeft niet alles nu te kopen, je kan het hele jaar al dingen verzamelen en het zo duur maken als je zelf wilt,” en ze sluit af met “Beter verwend dan verwaarloosd.” De moeder die alleen een chocoladeletter geeft, houdt zich stil. De anderen  praten door over cadeaus, maar ik luister niet meer. Ik ben afgehaakt na ‘beter verwend dan verwaarloosd’. Je verwaarloost je kind niet als je geen dure cadeaus in de schoen doet. Verwaarlozen is iets heel erg anders dan dat. Natuurlijk kan je het zo duur maken als je zelf wilt, maar voor sommige mensen is dat geen keuze maar een must. Kai is net zeven geworden. Op deze leeftijd beginnen sommige kinderen al hun twijfels te uiten over de echtheid van Sinterklaas. Hoe kan het dat hij er overal een beetje anders uit ziet? En hoe kan hij nou op meerdere plekken tegelijk zijn? En met een paard het dak op, dat kan toch helemaal niet? Maar Kai lijkt zich dat nog niet te hebben bedacht. Ook het feit dat het ene kind veel meer of duurdere cadeaus krijgt dan een ander kind, gaat nog volkomen aan hem voorbij.

De volgende ochtend vindt hij, ik quote, “Het grootste chocolade ei ever!” Na het ontbijt gaat de bovenkant van het ei er al aan en het kleine cadeautje erin wordt in elkaar gezet. Nee, ik hoef geen 15 euro uit te geven voor een schoencadeau. Verwennen kan ook met chocola. (Ik zeg er zelf immers ook geen nee tegen).

 

SINTERKLAAS KAPOENTJE  

‘Sinterklaas kapoentje  

Gooi wat in mijn schoentje

Gooi wat in mijn laarsje

Dank U Sinterklaasje’

My son Kai sings it out loud when he places his shoe in front of the door in the evening. To full Dutch tradition, Sinterklaas will come when everyone is asleep, to put a treat or a small present in it. When Kai is asleep, I put a mega-sized Surprise egg with a picture of Sinterklaas on his shoe,it doesn't even fit inside his shoe.His Sinterklaas, that's me.

Better spoiled than neglected
Earlier in the schoolyard a conversation about shoe-gifts ensued among the mothers. “For how much money do you put presents in the shoe?” one asks. “Presents?” Another says, “here they get a chocolate letter in their shoe, or a bag of taaitaai and Dutch spiced ginger nuts. We only give presents for Sinterklaas Eve.”

"Really? I do a maximum of 5 euros. I don't think more is necessary, they’ll be spoiled enough on Sinterklaas Eve.” Another mother joins the conversation. “We do for about 10 to 15 euros.” “In the shoe?” "Yes, why not? You don't have to buy everything at this time of the year, you can collect things all year long and make it as expensive as you want," she concludes with "Better spoiled than neglected." The mother who only gives a chocolate letter stays quiet. The others go on chatting about presents, but I’m not listening anymore. I dropped out after that 'better spoiled than neglected’ comment. You’re not neglecting your child if you do not put expensive gifts in their shoe. Neglect is something very different from that. Of course you can make it as expensive as you want, but for some people that is not a choice but a must. Kai just turned seven. At this age, some children already begin to express their doubts about the authenticity of Sinterklaas. How come he looks a little different everywhere? And how can he be in several places at once? And with a horse on the roof in the night, that's not possible at all, is it? But Kai doesn't seem to have figured that out yet. Also the fact that one child receives much more or more expensive gifts than another child is something he doesn’t yet seem to realize.

The next morning he finds, I quote, “The biggest chocolate egg ever!” After breakfast, the top of the egg is already gone and Kai has already put small gift inside together. No, I don't have to spend 15 euros for a shoe gift. You can also spoil your child with chocolate. (After all I wouldn’t say no to chocolate myself either).<<< 

Ilona Hindriks