Column Wolkenkrabbel

LA DOLCE VITA

Ik geniet van de laatste dagen van mijn vakantie. Wat was het fijn! Het grootste gedeelte bracht ik door in eigen land, maar het begon met een paar heerlijke dagen in Toscane.  

De hoofdreden van de reis was een sprookjesachtige gay wedding die voltrokken werd op een heus kasteel. Ik besloot een paar dagen eerder die kant op te reizen, mede om wat meer zekerheid te hebben aangaande de dramaserie die zich momenteel op Schiphol afspeelt. Stel je voor dat mijn koffer met kasteeloutfits het niet zou redden... Dan had ik toch minimaal twee dagen nodig om te shoppen! Mijn hart maakte een sprongetje toen ik na een wonderbaarlijk snelle gang van zaken bij incheck en security, aan boord zat en mijn koffer beladen zag worden.

Nu had ik dus twee heerlijke dagen voor mezelf in Florence. Wat een zaligheid! Soms kan ik er echt van genieten om in mijn eentje door een stad te struinen. Museum hier, terras daar, beetje shoppen en met niemand rekening hoeven houden. Het was bloedheet in de stad. Overdag eigenlijk een beetje te warm, maar zo’n zwoele zomeravond heeft wel wat. Alleen eten vond ik ook geen probleem. Lekker op een terras want er viel genoeg te observeren aan voorbij paraderend publiek en na afloop nog een wandeling rondom de Duomo en een gelato.  

Flirten en dansen  
Wat me opviel was dat de mannen in Italië heel openlijk flirten. Een knipoog of een veelbetekenende blik zijn eerder regel dan uitzondering en ook een galant gebaar als een deur openhouden voor een dame gebeurt met regelmaat. Ik hou daar wel van. Zolang het netjes blijft, voel je je vrouwelijk en sexy.

Tijdens mijn wandeling kwam ik ongemerkt door de uitgaanswijk. Een jongeman wilde me een pamflet overhandigen van een bar of discotheek. “Nice for you" zei hij. Ik bedankte vriendelijk. “Beautiful donna, where you go? I go with you!”. Hij verliet zijn post en liep me achterna. Ik moest lachen en loog dat ik een afspraak had. Maar de propper liet zich niet zo snel afschepen. “I am Fabio and not bad guy. Know face looks bad, but good man.” Ik lachte opnieuw. Hij had inderdaad een echt ‘Gomorra’ hoofd. Hij bleef met me meelopen, zich verontschuldigend dat zijn Engels net zo bad was als zijn gezicht. We kwamen bij een pleintje waar een oud mannetje met een draaiorgeltje stond, Fabio pakte mijn hand en we dansten over het plein. Het was als in een film. Na afloop bedankte ik hem, maar zei dat ik nu toch echt naar mijn denkbeeldige zeer jaloerse verloofde moest. We namen afscheid.

De volgende dag stond ik op een kruispunt te stuntelen met Google Maps toen een wat oudere man me te hulp schoot en spontaan heel theatraal de liefde verklaarde. Nou ja oud, waarschijnlijk was hij van mijn eigen leeftijd, maar vergeleken met flirtende Fabio was hij bejaard. Totaal onbelangrijk ook eigenlijk. Hoe leuk dat de gemiddelde Italiaan, jong of oud, romantisch is aangelegd en flirten tot een soort kunst verheft.

Stoffer en blik?
Bij thuiskomst was ik met mijn hoofd nog helemaal in de Zuid-Europese sfeer en toen een vriendin vroeg of ik zin had om mee te gaan naar een salsafeestje, leek me dat heel gezellig. Gezellig was het ook, maar voornamelijk omdat ik veel bij te kletsen had met mijn vriendinnen. De Nederlandse mannen zijn over het algemeen behoorlijk afwachtend en worden liever ten dans gevraagd dan dat ze zelf een dame uitnodigen. Geen geflirt of hoffelijkheid. Ik begaf me naar de bar om wat drankjes voor mijn vriendinnen en mezelf te halen. Toen ik met het volle dienblad terugliep naar ons tafeltje maakte een man een onverwachte beweging, stapte achteruit en botste tegen mijn dienblad aan waardoor één van de drankjes stuk viel op de grond. Onthutst keek hij me aan en zei toen: “Zal ik stoffer en blik voor je halen?... <<<