Colomn Blauwe plekken

uit de Nieuwsbrief van april 2023

Karikaturen en herkenning

De meeste sketches die ik heb geschreven, ook in de diverse cabarets over het vliegen, zijn gebaseerd op gebeurtenissen die ikzelf heb meegemaakt. Soms dik ik ze extra aan maar soms zijn ze het leukst als je ze letterlijk opschrijft. Het gevaar daarbij is wel - zou je zeggen - dat personen zich erin gaan herkennen. Voorzichtigheid is dus geboden!
 
‘De maaltijd opnemen in de cockpit’ heb ik geschreven na 20 keer zelf de maaltijd op te hebben genomen. Vervolgens heb ik er een soort karikatuur van gemaakt waarin niemand zich kan herkennen. Daarentegen heb ik de sketch over de beoordelingspurser, uit mijn vorige cabaret, eigenlijk precies zo meegemaakt en letterlijk opgeschreven.

Ik vloog met mijn man IPB naar New York en bij het instappen zag ik haar staan. ”Hé, hoe gaat het met je, wat leuk dat we met je mee aan boord mogen!”
“Ja,” zei ze ”ik heb geen tijd voor jullie, want ik moet een SP beoordelen!”.
Nou wil het toeval dat wij in de 747 op rij 25 vlak naast het purserworkstation zaten en ik dus letterlijk kon horen wat werd besproken.

Rode vlekken
Enfin, we hebben deze sketch in zijn letterlijke vorm opgevoerd en na afloop van de voorstelling begaf ik mij onder het publiek, waarbij ik op een gegeven moment wel door de grond wilde zakken. Daar stond zij: dé beoordelingspurser! Voordat ik een andere kant op kon vluchten, kwam ze naar met toe en gaf me twee dikke zoenen. Terwijl ik vlekken in m’n nek van schaamte had, zei ze “Hans wat heb ik genoten, ik kwam niet meer bij van die beoordelingssketch. Maar zeg nou eerlijk, bestaan dat soort beoordelingspursers nog echt?”. Ik lachte schaapachtig en dacht: “Je moest eens weten!”.  <<< 

Hans den Dikken